'La vieille souche' (vrij vertaald als: de oude boomstronk) is een ode aan het leven, in al zijn absurditeit, en aan de walnotenboom aan de rand van de tuin van Samuels ouderlijk huis. "De boom droeg mijn eerste boomhutten, het eerste verdriet van mijn hart, en draagt nog steeds - met trots - de litttekens van de touwen van mijn schommel."
In een dystopische, verre toekomst ontmoet je Trebor (een boom in een pot) en Robert (een acrobaat-danser). Verstrengeld, leunend op elkaar, blijven deze twee laatste entiteiten op aarde in sync. 'La vieille souce' plaatst Trebor en Robert op gelijke voet in deze minimalistische, absurde, optimistische, auditorische en sterk fysieke voorstelling.