'Duif' is een solo voorstelling die speelt met verwachtingen. Een onderzoek naar contrasten en de authenticiteit van onze eigen / intieme waarheid tegenover dat wat een samenleving van ons verwacht. Of dat wat we denken dat van ons verwacht wordt. Verwachtingen van een publiek tegenover een trapeziste. Verwachtingen van trapeziste tegenover haar trapeze, van trapeze tegenover publiek. Staan we open voor het moment als we verwachten? En verwacht een publiek eigenlijk iets van zichzelf? Kunnen we ons verbinden ondanks - of misschien juist dankzij - deze verwachtingen?
Hanna speelt in haar trapeze met het contrast tussen de vrijheid van in de lucht zijn en de concreetheid van de grond. Hoe die twee extremen soms zo dicht bij elkaar kunnen komen dat we niet meer weten of het de grond is die we allen delen, de lucht, of beiden. Het lawaai van de wereld tegenover de stilte en de aanwezigheid van volledig in het moment zijn. Een ode aan gevoeligheid in een wereld waar emotie en gevoelens soms slechts obstakels lijken.