Als tegenhanger van The Repro Project waar de mens in afhankelijkheid verkeerd met zijn gecreëerde machines, is Manchines geïnspireerd op de steeds toenemende communicatie met zijn omgeving via technologie/ digitale communicatievormen. Camiel zoekt hierbij naar grenzen van intimiteit. Zeker nu, in een tijd waarin we door Covid-19 gedwongen worden persoonlijk contact te vermijden, vreest hij voor een vervreemding van intieme fysieke verbinding tussen mensen.
In Manchines daagt Camiel zichzelf uit om van de vloer af te komen en de rol van regisseur/choreograaf aan te nemen. Hij werkt samen met artiesten van verschillende achtergronden en onderzoekt de verbinding tussen zijn artistieke visie en handschrift, en of deze overdraagbaar zijn naar de fysicaliteit van anderen. Tijdens zijn residentie in Dommelhof nodigt hij danscollectief MAMM uit om mee te werken aan zijn onderzoek.
